Łódzkie Towarzystwo Fotograficzne
zaprasza na wernisaż wystawy fotografii

Jan Mlčoch

„Czego harcerze się nie uczą”

25 lutego 2025 r. o godz. 18.30

Galeria Fotografii im. Eugeniusza Hanemana, Łódź, ul. Piotrkowska 102

Wystawa wyłącznie dla widzów dorosłych!

Prezentowane na wystawie prace są dostępne na sprzedaż i opatrzone sygnaturą autora. Wszystkie zostały wykonane w tradycyjnej technice ciemniowej, co podkreśla ich unikatowy charakter.

Mała zapowiedź pod linkiem:

https://youtu.be/RnaRSmeoJvE?si=dUla_j-qY91S7PHI

Jan Mlčoch
Urodziłem się w Trutnovie w 1979 r., w latach 1999–2009 pracowałem w Pardubicach, a w latach 2009–2019 w Pradze, teraz wróciłem do Trutnowa.
Z biegiem lat fotografia stała się moją miłością, pasją i życiem.
Oferuję wam doznanie światła padającego na nagie ciało, tworzącego nieskończoną harmonię kształtów, odcieni i płynących z nich emocji, które utrwalam w kadrze czarno-białej kliszy fotograficznej. Czerń i biel w filmie redukuje przedstawioną rzeczywistość, ale daje przestrzeń czemuś silniejszemu: wyobraźni widza, w której obraz zostanie wywołany  w jego umyśle i uzupełniony według jego własnych odczuć.
To znaczy nie ja, ale widz tworzy ostateczną formę fotografii. Sam obraz jest wówczas drogą do krain fantazji.

Czego harcerze się nie uczą.

Fotografie prezentowane na tej wystawie inspirowane są japońską sztuką Shibari. Dla mnie tworzenie geometrycznych kształtów z lin i węzłów na kobiecym ciele jest dużym wyzwaniem. Obrazy te wyróżniają się grą światła, cieni i emocji. Emocje są tym najważniejszym, co powinna wywoływać piękna fotografia. Część zdjęć powstała we współpracy z moim nauczycielem wiązania Jankiem Šloncem. Jego twórczość, z którą pierwszy raz zetknęłam się podczas jego workshopu, zachwyciła mnie szczególnie tym, że podobała się kobietom. Można odnieść wrażenie, że związana kobieta nie może cieszyć się taką sytuacją, jednak poczucie poddania się, bezradności, zaufania i wreszcie pobudzenia zakończeń nerwowych potrafi przyprawić kobiecie koktajl hormonów szczęścia, co uwieczniam na moich fotografiach. Mam głębokie życzenie, aby widz również dostał swój koktajl.

 Jan Mlčoch

Narodil jsem se v Trutnově v roce 1979, mezi lety 1999 a 2009 jsem tvořil v Pardubicích a 2009-2019 v Praze, nyní jsem zpět doma v Trutnově. Fotografie se postupem let stala mou láskou, mou vášní, mým životem. Nabízím Vám zážitek ze světla padajícího na nahé tělo, tvořícího nekončící harmonii tvarů, odstínů a z nich pak plynoucích emocí, které zachycuji do políčka černobílého fotografického filmu. Černá a bílá ve filmu redukuje zobrazenou skutečnost, dává však prostor něčemu silnějšímu. A to divákově představivosti, obraz si bude v mysli znovu vyvolávat a doplňovat podle vlastního citu. Tedy ne já, ale divák si tvoří finální podobu fotografie. Obraz samotný je pak cestou říší fantazie.

 Co se skauti neučí.
Fotografie ukázané na této výstavě jsou inspirovány japonským uměním Shibari. Pro mne je velkou výzvou tvorba geometrických obrazců z provazů a uzlů na těle ženy. Tyto obrazy pak vynikají v hře světla, stínů a emocí. Emoce jsou to hlavní, co má krásná fotografie vyvolávat. Část fotografií vznikla ve spolupráci s mým učitelem vázání Jankem Šloncem. Jeho umění, které jsem prvně viděl na jeho workshopu mne nadchlo a to především tím, jak se líbilo právě ženám. Člověk má pocit, že že svázaná žena si tuto situaci nemůže užívat, ale pocit odevzdání se, bezmoci, důvěry a v neposlední řadě i stimulace nervových zakončení mohou namíchat v ženě kokteil hormonů štěstí, ten pak zachycuji na svých fotografiích. Je mým hlubokým přáním, aby se i divák dočkal svého kokteilu.